ERİZİPEL YILANCIK: Yılancık titreme, yüksek ateş ve genel durum bozulduğuyla seyreden streptokoksik bir bulaşıcı hastalıktır. Mikrobun girdiği deri bölgesi ağrılı, mor-kırmızı ödemli ve parlaktır. Deriyle ilgili lenf bezinde ağrılı bir lenf bezi şişmesi (Lenfadenopati) gelişebilir. Yüzde oluşan erizipel menenjite yol açabilir. Erizipel aynı kişide birkaç kez yineleyebilir. Hastalığın tedavisinde günümüzde bile bazı kimseler kocakarı ilaçlarından ve/veya okutma gibi çağ dışı yöntemlerden iyileşme ummaktadırlar. Ancak yılancığın tedavisi çeşitliantibiyotikler ve deriye sürülen antiseptik merhemler yardımıyla kolayca gerçekleşmektedir.
Yılancık, etkeni streptokok olan akut ya da subakut bir enfeksiyondur. Genellikle yineler, sonbahar ve kış aylannda daha sık görülür. Hastalık yüksek ateşle başlar; birkaç gün sonra çevresindeki sağlam deriden kesin sınırlarla aynlan canlı kırmızı renkte, ödemli bir leke ortaya çıkar.
Erizipeloit ise Erysipelothrix rhusiopathiae adlı mikrobun neden olduğu bir enfeksiyondur. İnsana hayvanlarla temas sonucu bulaşır. Hastalığın yerel ve yaygm olmak üzere iki türü vardır. Yerel türde kızartılı, kaşıntılı ve ağnsız bir leke ile serum ya da kanlı serum içeren bir kesecik vardır. Leke parmaklarda ya da elin sırtının orta kesimindedir. Yaygın türünde deri belirtileri aynıdır; ama bunların dışında yüksek ateş görülür ve lenf bezleri şişer. Hastalık 2-3 ayda iyileşir. Erizipeloi-tin sepsise (mikrobun kana karışması sonucunda şok durumunun gelişmesi) yol açan bir türü de vardır. Bu tür daha çok veterinerlerde ve laboratuvar çalışanlannda görülür.